EnChristo – rok jubileuszowy 2025

Konferencja, która rozpoczyna weekend, jest rozgrzewkowa. W zasadzie nikt jej nie pamięta. To moje doświadczenie z wielu weekendów i świadectw na zakończenie.

To dobrze i z tym z czym do Was przychodzę też tak ma być, będę się podwójnie cieszył, jeżeli będziecie pamiętać i wspominać to co dopiero ma nastąpić tzn. konferencje, pracę w małych grupkach i inne spotkania.

Spotykamy się tuż po świętach, ale jednocześnie spotykamy się tuż po rozpoczęciu roku kalendarzowego, ale także nowego roku liturgicznego, oraz co wyjątkowe od 29.12 Roku Jubileuszowego.

Razem z rodziną mieliśmy okazję brać udział w całych obchodach, wraz z procesją na Wawel i uroczystą eucharystią w Katedrze na Wawelu.

Ważnienie raczej nie do zapomnienia, albo raczej nie do odzobaczenia…

Jedno zdanie Judyty pod koniec mszy obrazuje tą sytuację, powiedziała „Tatko, jak myślisz, że udział w tej mszy mnie zachęca na przyszłość do udziału w jakiejkolwiek mszy to się mylisz…”

Poszerzę obraz, 29.12, czyli pełnia oktawy Bożonarodzeniowej, 3-ci dzień po świętach Bożego Narodzenie, a tu na czuwaniu kanony żałobne, procesja z z krzyżem na Wawel, to w zasadzie była droga krzyżowa na Golgotę. Sama homilia arcybiskupa Marka, to apogeum cierpienia, gloryfikacji krzyża jako naszego celu w życiu, poprzez powrót do priorytetowego znaczenia sakramentu pokuty… Podkreślam to wszystko w oktawie Bożego Narodzenia.

Po powrocie do domu, rozpocząłem studia buli papieskiej ogłaszającej Jubileusz Zwyczajny roku 2025, do tego dokumentu wrócę za moment.

Sięgnijmy do źródła, czyli do ks Kapłańskiej

Kpł 25, 10-12

10 Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz – każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu. 11 Cały ten rok pięćdziesiąty będzie dla was rokiem jubileuszowym – nie będziecie siać, nie będziecie żąć tego, co urośnie⁴, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron⁴, 12 bo to będzie dla was jubileusz, to będzie dla was rzecz święta. Wolno wam jednak będzie jeść to, co urośnie na polu.

Bezie to dla Was:

• Rok święty
• Będzie to rok wyzwolenia (od wszelkiego rodzaju niewolnictwa, ale także od wszelkiego rodzaju zniewolenia)
• Każdy powróci do swej własności (domu, pola)
• oraz, każdy powróci do swego rodu – to oznacza także do swojej tożsamości

Zastanawiające jest jednak, że to rok, w którym nie uprawia się roli.

Kpł 25,13-14

13 W tym roku jubileuszowym każdy powróci do swej własności. 14 Kiedy więc będziecie sprzedawać coś bliźniemu albo kupować coś od bliźniego, nie wyrządzajcie krzywdy jeden drugiemu.

Obowiązek jaki otrzymujemy, to powrót w codzienności do właściwego traktowania bliźniego, z miłością, ale miłością w czynie, a nie tylko w mowie…

Natomiast trzeba pamiętać, że to był szczególny rok dla izraelitów, ponieważ jak się wrócimy do wersetu 8:

Kpł 25,8-9

8 Policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. 9 Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi.

Tu widzimy wagę znaczeniowa tego jubileuszu 7×7, ograniczmy się do biblijnej pełni, wszystkiego co najważniejsze i pełne. To jest obraz rangi tego roku, a w dodatku był to rok, który przypadał po roku szabatowym, czyli dodatkowo, jako drugi rok odpocznienia pod rząd.

Co w tym jednak jest najważniejsze? To okres 2 lat, w cyklu 50 lat, gdzie Izraelici, w namacalny, empiryczny sposób musi przyznać Bogu, że to nie ich wysiłek i ich praca ich utrzymuje tylko Boże działanie, a zaprzestanie tego świętowania, wpędziło cały naród Izraelitów w niewolę.

Wracając do naszego roku, ogłoszonego, przez papieża Franciszka, to jego korzenie wywodzą się z Jubileuszu ogłoszonego przez papieża Bonifacego VIII (ktoś wie, w którym roku?) równo w 1300r. To jednak także oparło się na wcześniejszych wydarzenia, w tym na prośbie św. Franciszka przedstawione papieżowi Honoriuszowi III w 1216 r. o odpust dla tych, którzy odwiedzą Porcjunkulę w pierwszych dwóch dniach sierpnia.

Nasze nowożytne podejście opiera się o ideę pielgrzymowania, aby moc Bożego przebaczenia wspierała i towarzyszyła drodze wspólnot i osób.

Pamiętacie jeszcze jaki przedstawiłem obraz rozpoczęcia roku jubileuszowego w naszym krakowskim kościele?

Czy miałem do tego prawo? Skoro arc.bp. Marek Jędraszewski w autorytecie bikupa, udzielonego mu przez papieża, taki wyznacza kierunek naszego kościoła!

Odpowiedź brzmi: Tak! W dodatku to element naszej EnChristowej tradycji!

Tradycji awangardy w kościele katolickim – to nie moje słowa, to słowa Andrzeja, wypowiadane tutaj w tym miejscu!

Jesteśmy Awangardą kościoła, umocowana w autorytecie papieża Franciszka, także w poprzez CHARIS, o którym coraz mniej mówimy w naszym gronie.

Ale szczególnie jest to widoczne w dokumencie Bulli papieskie ogłaszającej ten rok jubileuszowy, która rozpoczyna się słowami:

Bulla 1

„Spes non confundit”, „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5, 5). W imię nadziei Paweł Apostoł napełnia odwagą chrześcijańską wspólnotę Rzymu. Nadzieja jest również głównym przesłaniem zbliżającego się Jubileuszu, który zgodnie ze starożytną tradycją papież ogłasza co dwadzieścia pięć lat. Myślę o wszystkich pielgrzymach nadziei, którzy przybędą do Rzymu, aby przeżyć Rok Święty, a także o tych, którzy nie mogąc dotrzeć do miasta Apostołów Piotra i Pawła, będą go obchodzić w Kościołach partykularnych. Niech to będzie dla wszystkich wydarzenie żywego i osobistego spotkania z Panem Jezusem, „bramą” zbawienia (por. J 10, 7.9); z Tym, którego Kościół ma misję głoszenia zawsze, wszędzie i wszystkim jako „naszą nadzieję” (1 Tm 1, 1). (…)

Parafrazując: To rok nadziei i odwagi w pielgrzymowaniu i drodze do żywego i osobistego spotkania z Panem Jezusem – to pierwsza część

Panem Jezusem, „bramą” zbawienia – z Tym, którego Kościół ma misję głoszenia zawsze, wszędzie i wszystkim jako „naszą nadzieję”

Uwierzycie, że tego nie ma w oficjalnych materiałach z uroczystości inauguracji roku jubileuszowego!

Oficjalne materiały rozpoczynają się od zacytowania dopiero 3-go paragrafu, od słów:

Bulla 3

Nadzieja rodzi się w istocie z miłości i opiera się na miłości, która wypływa z Serca Jezusa przebitego na krzyżu: „Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie” (…)

Jestem przekonany, że wszyscy tutaj odczuwamy tą różnicę i jako awangarda, jesteśmy znacznie bliżej idei i dzieła do którego zaprasza papież Franciszek (wcześniej było to CHARIS) teraz rok jubileuszowy.

Nasze poczucie jest znacznie głębsze, niż arcybiskupa…

Muszę jednak przyznać, że pojawił się cień refleksji co do stanu naszego kościoła, ponieważ w oficjalnych materiałach znalazł się paf 7

Bulla 7

Oprócz czerpania nadziei z łaski Bożej, jesteśmy wezwani do odkrywania jej także w znakach czasu, które daje nam Pan. Jak stwierdza Sobór Watykański II, „Kościół zawsze jest zobowiązany do badania znaków czasu i ich interpretowania w świetle Ewangelii, tak aby w sposób dostoswany do każdego pokolenia mógł odpowiedzieć na odwieczne pytania ludzi o sens życia doczesnego i przyszłego oraz o ich wzajemną relację” [4]. Konieczne jest zatem zwrócenie uwagi na wiele dobra obecnego w świecie, aby nie ulec pokusie przekonania o byciu pokonanym przez zło i przemoc. Jednak znaki czasu, które zawierają tęsknotę ludzkiego serca, potrzebującego zbawczej obecności Boga, domagają się, by zostały przekształcone w znaki nadziei.

To nas, jako część kościoła także umocowuje w dokonywaniu pracy, aby mieć wpływ, czy dokonywać zmian w kościele.

Zachęcam po przeczytania całego dokumentu, który składa się z 25 paragrafów. Dla obrazu w materiałach z inauguracji znalazły się niecałe 3. Pomimo, że w paragrafie 6 znalazła się bezpośrednio instrukcja:

Bulla 6

Postanawiam również, że w niedzielę 29 grudnia 2024 r., we wszystkich katedrach i konkatedrach, biskupi diecezjalni będą sprawować Eucharystię jako uroczyste otwarcie Roku Jubileuszowego, zgodnie z Rytuałem, który zostanie przygotowany na tę okazję. (…) . Niech pielgrzymka z kościoła wybranego na collectio [tj. zgromadzenie], do katedry, będzie znakiem drogi nadziei, która oświecona Słowem Bożym jednoczy wierzących. Niech podczas tej pielgrzymki odczytywane będą niektóre fragmenty niniejszego Dokumentu

Uwierzcie, „droga krzyżowa” w oktawie Bożego Narodzenia, w której braliśmy udział, nic nie miała z tego do czego zapraszał papież Franciszek!

Przytoczę jeszcze kilka fragmentów z Bulli:

Bulla par 4

Św. Paweł jest wielkim realistą. Wie, że życie składa się z radości i smutków, że miłość jest poddawana próbie, gdy wzrastają trudności, a nadzieja wydaje się załamywać w obliczu cierpienia. Mimo to pisze: „Chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję” (Rz 5, 3-4) (…)

Nawykliśmy już, by chcieć wszystkiego i natychmiast, w świecie, w którym pośpiech stał się czymś stałym. Nie mamy już czasu na spotkania, a często nawet w rodzinach trudno jest być razem i spokojnie porozmawiać. Cierpliwość została wygnana przez pośpiech, wyrządzając ludziom wielką krzywdę. Niecierpliwość, nerwowość, czasem nieuzasadniona przemoc biorą górę, rodząc niezadowolenie i zamknięcie.

Bulla 5

Z tego przeplatania się nadziei i cierpliwości jasno wynika, że życie chrześcijańskie jest drogą, która potrzebuje również chwil mocnych, aby posilać i wzmacniać nadzieję, niezastąpioną towarzyszkę, która pozwala dostrzec cel: spotkanie z Panem Jezusem.

Bulla 8

Niech pierwszy znak nadziei przełoży się na pokój dla świata, który po raz kolejny pogrąża się w tragedii wojny (…)

Jubileusz przypomina nam, że ci, którzy stają się „wprowadzającymi pokój”, mogą być „nazwani dziećmi Bożymi” (Mt 5, 9)

Przypomnę, że to czyniliśmy już wcześniej na weekendach z Danielem, modliliśmy się i nadal się modlimy.

Bulla 9

Spoglądanie w przyszłość z nadzieją oznacza również posiadanie wizji życia, pełnej entuzjazmu, którą trzeba przekazywać.

Niestety, w wielu sytuacjach, takiej perspektywy brakuje.

Otwartość na życie z odpowiedzialnym macierzyństwem i ojcostwem, jest projektem, który Stwórca wpisał w serca i ciała mężczyzn i kobiet, jest misją, którą Pan powierza małżonkom oraz ich miłości.

Bulla 10

W Roku Jubileuszowym będziemy wezwani do bycia namacalnymi znakami nadziei dla wielu braci i sióstr żyjących w trudnych warunkach. Myślę o więźniach, którzy pozbawieni wolności doświadczają każdego dnia, oprócz surowości osadzenia, pustki emocjonalnej, nałożonych ograniczeń i, w wielu przypadkach, braku szacunku.

Bulla 11

Niech znaki nadziei będą oferowane chorym, znajdującym się w domu, czy w szpitalu. Niech ich cierpienie znajdzie ulgę w bliskości osób, które ich odwiedzają i w czułości, jaką otrzymują.

Bulla 12

Znaki nadziei są również potrzebne tym, którzy sami w sobie ją reprezentują: młodym. Niestety często widzą oni, jak rozpadają się ich marzenia. Nie możemy ich zawieść: na ich entuzjazmie opiera się przyszłość.

Miło widzieć, jak wyzwalają z siebie energię, ale
smutno widzieć młodych ludzi pozbawionych nadziei.

Dlatego niech Jubileusz będzie dla Kościoła okazją do impulsu
wobec nich: z odnowioną pasją zatroszczmy się o chłopców i dziewczęta, o studentów, narzeczonych, o młode pokolenia! Bliskość wobec młodych, którzy są radością oraz nadzieją
Kościoła i świata!

Bulla 14

Na znaki nadziei zasługują osoby starsze, które często doświadczają samotności i poczucia opuszczenia.

Szczególną myśl kieruję do dziadków i babć, którzy przekazują wiarę i mądrość życiową młodszym pokoleniom. Niech będą wspierani wdzięcznością dzieci oraz miłością wnuków, które
znajdują w nich zakorzenienie, zrozumienie i otuchę.

Bulla 17

Podczas nadchodzącego Jubileuszu przypadnie bardzo ważna rocznica dla wszystkich chrześcijan. Upłynie bowiem 1700 lat od obchodów pierwszego wielkiego soboru powszechnego, Soboru Nicejskiego.

Niech będzie to wezwaniem dla wszystkich chrześcijan Wschodu i Zachodu do podjęcia zdecydowanego kroku w kierunku jedności wokół wspólnej daty Wielkanocy. Należy pamiętać, że wiele osób nie jest już świadomych diatryb z przeszłości i nie rozumie, jak mogą istnieć podziały w tym względzie.

Bulla 18

Nadzieja, wraz z wiarą i miłością, tworzy tryptyk „cnót teologalnych”, które wyrażają istotę życia chrześcijańskiego.

Tak, musimy „być bogaci w nadzieję” (por. Rz 15,13), aby w sposób wiarygodny i pociągający dawać świadectwo wiary i miłości, które nosimy w naszych sercach; aby wiara była radosna, miłość entuzjastyczna; aby każdy był w stanie podarować choćby tylko uśmiech, gest przyjaźni, braterskie spojrzenie, szczere wysłuchanie, bezinteresowną posługę, wiedząc, że w Duchu Jezusa może to stać się owocnym ziarnem nadziei dla tych, którzy je przyjmują.

Bulla 20

o ile w obliczu śmierci, bolesnej rozłąki, która zmusza nas do opuszczenia najdroższych nam osób, nie jest dozwolona jakakolwiek retoryka, to Jubileusz da nam możliwość odkrycia na nowo, z ogromną wdzięcznością, daru tego nowego życia otrzymanego w chrzcie, które jest w stanie przekształcić ten dramat. Ważne, aby w kontekście Jubileuszu zastanowić się, jak rozumiano tę tajemnicę od pierwszych wieków wiary.

Bulla 21

Ale czym jest szczęście? Jakiego szczęścia oczekujemy i pragniemy? Nie przelotnej radości, ulotnej satysfakcji, która raz osiągnięta, domaga się coraz więcej, w spirali chciwości, w której
ludzka dusza nigdy nie jest nasycona, lecz coraz bardziej pusta. Potrzebujemy szczęścia, które jest definitywnie spełnione w tym, co nas spełnia, to znaczy w miłości, abyśmy mogli powiedzieć,
już teraz: Jestem kochany, a zatem istnieję;

Dokument kończy się akapitem, którego nie ma co komentować:

Bulla 25

Pozwólmy, by od teraz pociągnęła nas nadzieja i pozwólmy, by przez nas stała się zaraźliwa dla tych, którzy jej pragną. Niech nasze życie mówi im: „Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce
umocni, ufaj Panu!” (Ps 27, 14). Niech moc nadziei wypełnia naszą teraźniejszość, w ufnym oczekiwaniu na powrót Pana Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie cześć i chwała teraz i na
przyszłe wieki.

Dla każdego z nas rysuje się inny obraz, tego najbliższego roku. Zostaliśmy wezwani do odważnego życia w nadziei.

Nie bójmy się zatem odważnych myśli i planów, tutaj w EnChristo na ten najbliższy rok, a może i dłużej.

Materiał jest dostępny pod adresem: https://drogadoemaus.pl/enchristo25/